Last Updated on 17 juli 2023
Eddy is niet meer en de oudere schakers onder ons zullen net als ik toch wat triest zijn van deze melding , want binnen onze 50 jarige geschiedenis neemt Eddy toch een prominente plaats in. Een echte persoonlijkheid die voor SK Geel actief was in de 3 grote competities (club – ZT – NI). Schaakactiviteit die hij op zijn eigen manier invulde en je best kan omschrijven als eigenzinnig. Je wist nooit wanneer Eddy aan zijn bord kwam zitten en soms ook niet wanneer de partij “volgens hem” afgelopen was. Van elk een voorbeeld.
Voor een NI partij kwam hij pas enkele minuten voor zijn klok zou vallen (na één uur speeltijd)binnengevallen, deed een zet en ging toen doodgemoedereerd een pita eten in de buurt van ’t Wijnhuis; keerde na nog eens half uurtje terug en wist met een resterend half uur voor 40 zetten zijn tegenstrever nog te verslagen.
Voor Eddy waren reglementen echt geen vodje papier en elke afwijking hierop leek wel een persoonlijke aanslag te zijn en zo gebeurde het dat een kleine aanpassing (nieuwe paring na 20.15 u omdat er net nog iemand , te laat, was binnengekomen) toch grote gevolgen had. Eddy werd die avond tegen mij (Chris) uitgeloot en daar veranderde na de aanpassing helemaal niks aan. Het werd zoals steeds Frans en de partij bleek al heel snel tactisch te worden zodat ik toch al effe tijd nodig had om een adequate zet te vinden. Eddy was ondertussen naar ’t café boven getrokken en toen ik na een kwartiertje ook naar bovenkwam om een drankje te bestellen zag ik hem rustig met een krantje en een Duvel in de box zitten. Heb hem gevraagd of hij nog een Duvel lustte, wat hij vriendelijk heeft afgewezen en ben terug naar de zaal gegaan. Een kwartiertje later kwam één van de andere schakers mij vertellen dat “Elvis has left the building”. Eddy was vertrokken en in mijn herinnering is dit de laatste partij ooit die hij nog in het clubkampioenschap heeft gespeeld.
Eddy laat zich trouwens niet altijd van zijn lastige kant zien, want voor hemzelf geldt ook “afspraak is afspraak” en in NI ontmoeting tegen OSK moest hij opnieuw tegen mij spelen. Na een academisch kwartiertje kwam hij opdagen speelde zijn begin zet en… gaf op. Hij kon absoluut niet spelen die namiddag maar wilde met zijn ene zet er toch voor zorgen dat SK Geel geen boete moest betalen.
Als er een competitief element aan verbonden was kon Eddy best wel eens oogkleppen ophebben, echter zo gauw je in zijn whisky-wereld terecht kwam zag je een veel zachtere kant van hem en heb ik enkele zeer fijne whisky-tastings met hem kunnen meemaken. Op één van die uitstappen vertelde hij ons dat hij voor zijn 50ste verjaardag een fles whisky van 50 jaar oud had gekocht en dat het zijn plan was om elk jaar op zijn verjaardag één borrel te drinken. ( John heeft nog kunnen achterhalen dat het hier waarschijnlijk een “Glenn Grant” betrof.)
Wisten jullie trouwens dat Eddy van vele markten thuis was? Hij speelde gedurende vele jaren competitie squash, was een uitmuntend zwemmer, wat tot uiting kwam in een lang vervlogen evenement namelijk de jaarlijkse zwemmarathon van Geel. Eddy slaagde erin om gedurende 1 uur 60 baantjes te trekken (komt overeen met 1,5 km zwemmen en 1,5 km (terug)wandelen). Pittig.
Hij was een meester in het minder bekende, want enkel gebezigd in café De Campus, biljart-schaken. Wie hier meer over wil weten moet bij onze voorzitter zijn. Hij krijgt nog regelmatig nachtmerries dat Eddy hem met zijn keu prikt en zegt: “kom Jos zetten !”.
Eddy is net 64 jaar geworden(gestorven op zijn verjaardag) dus veel symbolischer kan het voor een schaker niet meer worden en hij komt daarbij de eveneens illustere B Fischer vervoegen. Ik hoop van harte dat hij nog één keer zijn jaarlijks borreltje heeft kunnen drinken en ik ga eindigen met een straf verhaal dat ik Eddy vaak aan de toog heb horen vertellen.
Laat ik de anekdote misschien de naam “Rode Mazout” geven.
In de jaren tachtig was het niet abnormaal dat je na een uitwedstrijd in de Zilveren Toren werkelijk in het holst van de nacht nog naar huis moest rijden en zo gebeurde het dat Eddy en Eric L in dikke mist over kleine baantjes hun weg naar huis zochten. Die kleine baantjes zijn belangrijk want Eric was doodsbang dat hij controle van de rijkswacht (die met hun rode streep) zou krijgen en dat er iemand op het idee zou komen om met een peilstok zijn naft te controleren. Eric reed namelijk altijd met de illegale (goedkopere)rode mazout die enkel mocht gebruikt worden voor tractors ed.
In elk geval raken ze verdwaald en voelen (zien) dat ze langzaam een schuine helling afrijden tot ze plotseling een harde klap horen en merken dat hun voorste wielen geen grip meer hebben. Als ze uitstappen merken ze dat ze vlak tegen het Albertkanaal zitten en dat hun beide voorste wielen reeds over de kade bungelen. Na wat geduw en getrek zijn ze uiteindelijk los geraakt maar dit was toch echt … op het randje.
Beste mensen als je dit allemaal gelezen hebt sta dan recht, loop naar je drankkast, kies er je beste whisky, Cognac..uit en drink er ene op de nagedachtenis van den Eddy.
Chris